Ένα παιδί στα τρία του χρόνια προχθές ωωωωωωω τι συμφορά σκόνταψε και έπεσε. Το ίδιο το παιδί απλά σηκώθηκε και δεν έδωσε σημασία, οι γονείς όμως χάλασαν τον κόσμο. Πήραν 100 τηλέφωνα, άρχισαν τις ερωτήσεις για το πώς έπεσε και γιατί και βέβαια όλα αυτά κι άλλα πολλά τα πλήρωσε η εκπαιδευτικός που ήταν εκείνη την ώρα με το παιδί.
ΕΛΕΟΣ...
Παιδί είναι και θα πέσει στη λαχτάρα του να παίξει, να τρέξει και γενικά να αντιδράσει και να αλληλεπιδράσει.
Επίσης ένα παιδί στη δική μου την τάξη είχε ένα κόκκινο σημαδάκι στο μέτωπο, κάτι σαν σπυράκι το οποίο κατά διαστήματα το έξυνε κι όλας. Το σχολείο είναι περιτριγυρισμένο με γκαζόν και υπάρχουν αρκετά κουνουπάκια με αποτέλεσμα να τσομπάνε τα σκασμένα… ΟΜΩΣ ο γονιός επέμενε ότι το παιδί του κάπου έπεσε και γι’ αυτό είναι κόκκινο. ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΣΕΙ! Καταλαβαίνω την αγωνία όλων των γονιών για τα παιδιά τους όμως τα πάντα χρειάζονται ψυχραιμία. Εμείς δε πέσαμε; Δε σηκωθήκαμε την ίδια στιγμή; Δε μεγαλώσαμε παρ’ όλα τα πεσίματα;
Εξάλλου αν το δούμε κι από την μεταφορική του πλευρά η ίδια η ζωή δεν είναι ένα συνεχές πέσιμο-σήκωμα; So cool… κι αφήστε τα παιδιά στην ησυχία τους!
1 comments:
Καλησπέρα συνάδελφε! Βρήκα τυχαία το Blog σου και καθώς βλέπω έχουμε κοινούς προβληματισμούς! Μεγάλο θέμα τα πεσίματα..Μπράβο σου για την πολύ καλή δουλειά που κάνεις, γράφεις όμορφα και εμπεριστατωμένα.
Καλή συνέχεια!
Δημοσίευση σχολίου