e-Νηπιαγωγείο

Τα «γαντζωμένα» παιδιά

Στην τάξη μου έχω ένα παιδί γαντζωμένο στην κυριολεξία από πάνω μου. Δεν μπορώ να απομακρυνθώ στα δύο μέτρα από κοντά του κι αρχίζει να κλαίει και να γκρινιάζει. Η στάση του αυτή με περιορίζει πολύ όμως το βασικό είναι ότι το παιδί αυτό από την τόση ανασφάλειά του χάνει πολλά από την εκπαιδευτική διαδικασία και δεν αλληλεπιδρά με τα άλλα παιδιά. Από συζητήσεις που είχα με τους γονείς του παιδιού η συμπεριφορά του αυτή ξεκινά από το σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμα για να δω την παραμικρή αλλαγή. Τι θα κάνω? Ρώτησα από δω, διάβασα από κει αλλά… τα πράγματα είναι δυσκολότερα απ’ ότι φανταζόμουν. Προσπαθώ να στηρίζω τις επιλογές του χωρίς να είμαι ανεκτική και να μεροληπτώ όλη την ώρα υπέρ του ώστε να κρατηθούν οι ισορροπίες, ΟΜΩΣ…


ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ…

‘…Μια φούντωση μια φλόγα έχω μέσα στην καρδιά τουρουντουτουν…’ ακούω σε ανυποψίαστη στιγμή δίπλα μου!
Γυρνάω και τι να δω? Ε ναι λοιπόν, το παιδί αυτό που τόσο με είχε προβληματίσει άρχισε να τραγουδάει λες και ήταν ο Βαμβακάρης! ΤΑ ΠΑΙΞΑ!!! Μια σανίδα σωτηρίας σκέφτηκα και πιάστηκα από το καινούριο στοιχείο που μου 'δινε το παιδί απλόχερα. Τρελάθηκα σας λέω, από τότε σε κάθε δύσκολη στιγμή τραγουδάω αυτό το τραγούδι, το παιδί συμμετέχει, χαμογελά και χαλαρώνει ώστε να ανταπεξέλθει σε ότι χρειαστεί στο σχολείο. Βέβαια δεν είναι όλα ρόδινα αλλά είμαι αισιόδοξη ότι όλα θα πάνε καλά!
Τη λατρεύω αυτή τη δουλειά είναι γεμάτη ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ..